امروز روز میلاد امام زمان (عجل اللَه تعالی فرجه الشرّیف) است میلادی كه خصوصیتی دارد و توقّعاتی را به دنبال دارد كه در سایر میلادها و مناسبات ائمّه معصومین علیهم‌السّلام نیست.
میلاد امام زمان علیه‌السّلام همراه با توقّع ظهور آن حضرت است و همراه با التجاء و توجّه و نیاز و درماندگی و بیچارگی شیعه در فراز و نشیب حوادث زمان نسبت به آن منجی كل و بر پا كننده رایت عدل و داد و صداقت است.
این موضوع موضوعی است كه در نفس و ضمیرو قلب و فكر همه افراد چه از شیعیان آن حضرت و سایر منتحلین به نحله‌های مختلف و حتّی سایر ادیان وجود دارد. حالا علّت این مطلب چیست؟ دلیلش چیست و چرا ما منتظر ظهور آن حضرت هستیم و حقیقت آن ظهور در چه پدیده و حادثه‌ای تبلور پیدا می‌كند؟ آیا ظهور آن حضرت به معنای آمدن ظاهری آن حضرت است فقط همین یا نه همانطوری كه فرمودند ظهور آن حضرت به معنای برقراری حكومت توحید است؟ برقراری حكومت عدل است. بخاطر این ما نیازی به ظهور حضرت داریم. به واسطه فقدان این مطلب تمام جوامع دنیا و بشری چشم انتظار آن منجی و در انتظار ظهور آن مظهر عدل پروردگار است. عدل پروردگار در این دنیا باید تجلّی پیدا كند. صدق پروردگار در این دنیا باید ملموس و مشهود بشود. حقیقت توحیدیه پروردگار نسبت به همه بندگان باید در این دنیا مورد مشاهده و مورد توجّه همه افراد قرار بگیرد، این مسئله است.
امام باقر علیه‌السّلام در یك روایتی می‌فرمایند: إذا قام قائمنا وضع اللَه یده علی روؤس العباد فجمع بها عقولهم و كملت به احلامهم: خیلی روایت روایت عجیبی است تمام حقیقت ظهور در همین روایت مندمج است وقتی كه قائم ما ظهور كند خداوند دستش را بر سر همه بندگان قرار می‌دهد حالا یا خداوند دست خودش را بر سر همه بندگان قرار می‌دهد این یك جور می‌توانیم معنا كنیم مثل اینكه فرض كنید در آیات داریم یداللَه فوق ایدیهم: دست خدا بالای همه دستها و قدرت خدا مافوق همه قدرتها و اراده و مشیت خدا نافذه او بر همه اراده‌ها و مشیتها قاهر است یا این طور یا اینكه معنا اینطور باشد وضع اللَه یده خدا دست امام زمان را بر سر همه بندگان قرار می‌دهد و به واسطه آن هیمنه و سیطره ولایی او كه بر سر همه افراد می‌آید، عقول افراد به مرتبه كمال می‌رسد و نكته در همین جا است وقتی كه آن ولایت مطلقه معصوم علیه‌السّلام، امام معصوم، آن ولایت، آن ولایت مطلقه امام معصوم علیه‌السّلام حاكم بشود آن موقع عقول به كمال می‌رسد، آن وقت. وقتی كه حكومت امام زمان علیه‌السّلام بدون نگرانی و ترس و خوف از ابناء زمان و حكّام جائر و ستمگر دوران، زمام امور مردم را به دست بگیرد است كه عقلها از مرتبه استعداد بیرون می‌آید. از مرتبه كمون خارج می‌شود. از مرتبه خفاء به ظهور می‌رسند و به واسطه زمینه مناسب و امنیت اجتماعی و امنیت فكری نه فقط امنیت اقتصادی و امنیت سیاسی، به واسطه ظهور و تبلور امنیت فكری و امنیت اعتقادی و امنیت نفسی و امنیت قلب از همه جهات و شرایر وجودی انسان در آن جا است كه عقل می‌آید و به مرتبه رشد پا می‌گذارد و پله‌ها و نردبان فعلیت را یكی پس از دیگری طی می‌كند. بچّه‌ای كه دبستان نرود عقل او در همان مرتبه طفولیت باقی می‌ماند. عقل او در همان مرتبه استعداد ثابت می‌شود. برای این كه عقل رشد كند، برای اینكه علم انسان بالا برود، اطّلاع انسان بالا برود، باید زمینه مناسب برای رشد عقل وجود داشته باشد. برای رشد علم وجود داشته باشد. آن كجاست؟ آن مدرسه است. باید برود در مدرسه، كلاس اوّل، كلاس دوّم، كلاس سوّم همین طور در هر كلاسی باید بدون خوف و نگرانی از شرایط و محیط، بدون خوف از معلّم، بدون خوف از ناظم، بدون خوف از مسائل و جوانبی كه وجود دارد در حال امن و امنیت این بچّه بتواند كم كم آن عقل نهفته و استعداد خدادادی كه در وجود او و كمون او قرار داده شده است آن را به فعلیت برساند پلّه‌های ترقّی را یكی یكی طی كند تا اینكه به مرتبه كمال ظاهری و كمال اجتماعی كه وصول به مرتبه تخصّص در یكی از مراتب علم است نایل بشود. اگر این طور بود خوب می‌رسد اگر این طور نبود نمی‌رسد، می‌ماند. اگر فرد مستعدّی بود ولی در محیطی بود كه در آن محیط خوف بود، ترس بود، مورد تهدید بود خوب این بچّه نمی‌تواند رشد كند با استرس نمی‌تواند درس بخواند. اگر این بیاید بالا و استعداد و آمادگی داشته باشد برای رسیدن به مطالب بالا ولی از نظر اقتصادی نتواند خود را در یك همچنین مرتبه‌ای قرار دهد خوب می‌ماند. چقدر هستند افراد، چقدر هستند جوانها، چقدر هستند از مردم كه استعداد آنها و فهم آنها و قابلیت آنها برای رسیدن به مطالب بالا بسیار بسیار بالاتر از این افرادی است كه در جوامع علمی شركت می‌كنند ولی به واسطه فقر مادّی و فقر اقتصادی از رسیدن به آنها عاجز هستند. بله؟! خوب این هم یك مطلب است دیگر. حالا اگر فرض بكنید كه رسید انسان به آن جا امّا اطّلاعات و معلومات و مدارك كافی برای این مطلب را نداشته باشد.
نیمه شعبان 1430هـ.ق: خصوصیات حکومت امام زمان علیه السلام و تمایز آن از سایر حکومت‌ها